[One Shot] Try a kiss (BinKyeong Feat. KylWoo)

ข้อมูลเบื้องต้น

ความรู้สึกเวลาจูบนี้มันเป็นยังไงนะ...

“คยอลคยอง แกเคยจูบป่ะ”
“ถามอะไรเนี่ย”
“เคย ไม่เคย ตอบ!”

คยอลคยองบอกเพื่อน 98 ไลน์ของตัวเองอย่างอึนอู เจ้าของคำถามชวนขนลุกซึ่งกำลังนั่งมองหน้ากันอย่างกับเจ้าหมาชิบะกำลังโกรธเจ้าของ ขู่เอาเรื่องไม่น้อยแต่นั่นไม่สำคัญเท่าเนื้อหาของบทสนทนาที่เรากำลังคุยกัน เมื่อจู่ๆ อึนอูที่กำลังนั่งดูภาพยนต์รักโรแมนติกผ่านแมคบุ๊คบนตัก หลังจบฉากจูบร้อนแรงของพระนางอึนอูก็ถามคำถามทีว่าขึ้นมา คยอลคยองจึงถึงกับอึ้งไปเล็กน้อย

“ไม่ ไม่เคย ทำไม”
“ป่าว แค่ถามดู… ฉันก็ไม่เคย”

ลงท้ายประโยคเสียงแผ่วก่อนจะนำมาซึ่งเดดแอร์ระหว่างกัน ความรู้สึกแปลกๆเกิดขึ้นทว่าไม่แน่ใจนักว่าจะนิยามมันว่าอะไรดี อึนอูละสายตาไปเล่นแม็คบุ๊คต่อ ส่วนคยอลคยองก็ทิ้งสายตาค้างนิ่งที่เพื่อนสนิทคล้ายจะหาคำตอบ

ไม่กี่วินาทีผ่านไปคยอลคยองเห็นอึนอูถอนหายใจ ก่อนจะยกแม็คบุ๊คบนตักของตัวเองไปวางที่โต๊ะเล็กตรงหน้าอย่างกับว่ามันไม่ใช่สิ่งจำเป็นในเวลานี้อีกต่อไป แล้วจึงหันมามองตอบสายตาของคยอลคยองที่ยังคงไม่ละไปไหนเช่นเดิม 


“งั้นมาลองดูกันป่ะ?” 

---

 


ท่ามกลางอากาศอุ่นสบายในวันที่ไม่มีตารางงาน คังเยบิน นอนขดอยู่ใต้ผ้าห่มหลับตาพริ้ม ขยับกายเล็กน้อยหาตำแหน่งที่รู้สึกผ่อนคลายที่สุด ภายนอกเธออาจจะดูเป็นคนไฮเปอร์และวิ่งเล่นไปทั่ว แต่ตัวตนของเยบินแท้ที่จริงแล้วกลับเป็นคนไม่มีปากมีเสียง และชอบที่จะอยู่นิ่งๆ ยามบ่ายในวันพักแบบนี้เยบินจึงเลือกที่จะนอนเล่นอยู่หอแทนที่จะออกไปเที่ยวเล่นข้อางนอกตามที่พวกออนนี่ไลน์ทั้งสามคนเอ่ยชวน 

หลับไปแล้วสะดุ้งตื่นเองอยู่หลายรอบ เวลาคงผ่านไปพอสมควรเดาจากแสงจ้าที่ส่องเข้ามาทางหน้าต่างเริ่มบางตาลงเป็นแสงรำไร นี่คงใกล้จะเย็นแล้ว เยบินคิดได้ดังนั้นก็หันไปหยิบโทรศัพท์มาดูเวลา สองข้อความขึ้นแจ้งเตือนค้างไว้บนหน้าจอ 

พี่มินกยองรายงานตัวว่า เหล่าออนนี่ไลน์กำลังซื้ออาหารกลับมาทำมื้อเย็นทานกันที่หอ ส่วนพี่ยูฮาก็ส่งข้อความมาบ่นๆเรื่องคีบตุ๊กตาไม่ได้สักตัว เยบินยิ้มขำขณะพิมพ์ข้อความตอบกลับพี่ทั้งสอง ก่อนจะใช้ความพยายามในการขุดตัวเองขึ้นมานั่ง ความรู้สึกเต้นตุ๊บๆเกิดขึ้นในศีรษะจากการนอนบนเตียงอยู่ครึ่งค่อนวัน มือเล็กบีบขมับไล่อาการที่ว่า ก่อนที่ท้องจะส่งเสียงโครกครากออกมาเหมือนเป็นการเตือนว่า เธอควรไปหาอะไรลงท้องเสียหน่อย

ร่างเล็กกระโดดลงจากเตียง แม้พี่มินกยองจะบอกแล้วว่าจะกลับมาทำอาหารให้ทาน ทว่าเธอหิวแล้วจึงกะจะไปหานมกล่องดื่มรองท้องเสียหน่อย ทว่าทันทีที่เปิดประตูห้องออกไป ภาพของอึนอูที่ยื่นใบหน้าเข้าใกล้คยอลคยอง จากทีแรกที่เธอคิดว่าสองเพื่อนซี้คงเล่นกันธรรมดา ทว่าเมื่อริมฝีปากทั้งคู่บรรจบกัน นั่นคือสิ่งที่ทำให้เยบินยืนตัวแข็งนิ่งเป็นพี่นายองอยู่ที่เดิม

---

 

“กลับมาแล้วจ้า”

เสียงร่าเริงของ คังยูฮา ดังขึ้น ตามมาด้วยเสียงกอบแกบจากถุงพลาสติกในมือพี่ทั้งสาม คิมมินกยองที่เพิ่งถอดรองเท้าผ้าใบเสร็จ ก็เงยหน้าขึ้นมากวาดสายตาไปทั่วหอ เมื่อพบเพียงคยอลคยองและอึนอูนั่งอยู่ตรงหน้าโทรทัศน์ และกำลังย้ายตัวเองมาช่วยถือของ ริมฝีปากแดงสวยก็เอ่ยถามขึ้น

“เยบินยังไม่ตื่นเหรอ”
“ยังไม่เห็นออกจากห้องเลยค่ะ” 

อึนอูเป็นฝ่ายตอบขณะที่มือเล็กเปิดถุงพลาสติกดูอย่างสนใจ
“เดี๋ยวฉันไปปลุกให้นะพี่” ทว่าจังหวะที่คยอลคยองกำลังจะเดินไปถึงห้องนอนของพี่มินกยอง คนตัวเล็กที่ทุกคนคิดว่ากำลังนอนหลับอยู่ก็เปิดประตูออกมา ใบหน้ายุ่งกับการเสยกลุ่มผมสีน้ำตาลอ่อนอย่างแรง บ่งบอกให้รู้ว่าเจ้าตัวอารมณ์ไม่ค่อยดีเท่าไหร่นัก

คยอลคยองจึงละไปหาอึนอูที่กำลังเปิดถุงที่มีขนมอยู่เต็มเพื่อหาของโปรด ส่วนพี่คนโตอย่างนายองที่ไม่ทันได้สังเกตอะไรก็เอาของสดออกมาล้าง โดยมีมินกยองช่วยใส่ผ้ากันเปื้อนให้ พอช่วยแต่งตัวให้พี่เสร็จก็หันมามองคนที่ยืนนิ่งอยู่ถัดจากนายอง
“พี่นายองมีอะไรให้ช่วยไหมคะ?” เป็นเยบินที่อาสาขึ้น

 
“มาช่วยล้างก็ได้ๆ” ใบหน้าสวยติดยับเล็กน้อยเพราะเพิ่งตื่น ไม่ยอมหันมามองตอบมินกยองที่จ้องอยู่สักพักแล้ว คนตัวสูงจึงเอ่ยแทรกคนทั้งคู่ด้วยใบหน้าติดรอยยิ้มกวน 

“เยบินยังไม่กอดพี่เลยน้า”
เพราะปกติเยบินมักวิ่งเข้ามาวอแวกันแทบจะทุกครั้ง ยามที่มินกยองกลับจากออกไปเที่ยวเล่นข้างนอก เมมเบอร์ส่วนใหญ่นั้นดูจะเอ็นดู ทว่าบางคนกลับรู้สึกหมั่นไส้ ส่วนมินกยองน่ะเหรอ ตัวเองมองว่านั่นคือความน่ารักน่าหยิกของน้องคนโปรด ทว่าใบหน้าสวยสะบัดหนีก่อนจะเมินอ้อมแขนของมินกยองที่อ้ารออยู่ไปซะอย่างนั้น


ผิดวิสัยสุดๆ 


“เนี่ย เยบินรู้ไหม ยูฮามันบ่นใหญ่เลยตอนพี่ชวนกลับหอ” มินกยองที่วืดกอดน้องก็เดินไปช่วยนายองล้างผัก มือยาวรับผักกาดขาวที่เยบินเป็นคนแกะมาผ่านน้ำ
“เสียไปเกือบพัน ไม่ได้ตุ๊กตาติดมือกลับมาสักตัว”
นายองและมินกยองต่างพากันหัวเราะออกมาเมื่อนึกไปถึงเหตุการณ์ก่อนหน้า ยูฮาจริงจังกับตู้คีบตุ๊กตาถึงขั้นที่ว่าถ้าออนนี่ไลน์อีกสองคนไม่ลากกลับ คนผมสั้นคงแลกเหรียญจนหมดตัวเป็นแน่ อีกอย่างเยบินก็คาทกมาตามให้กลับหอ มินกยองซึ่งเห็นว่าเวลาสมควรแล้วด้วยจึงทำตามน้องว่า

“เพราะแขนแกมาแตะโดนฉันตอนคีบครั้งสุดท้าย ตัวคีบสั่นแล้วก็หลุดไปเลย” 

ยูฮาที่นั่งเล่นเกมส์อยู่ตรงเค้าน์เตอร์ครัวตะโกนก่นด่ามินกยอง 

“ฝีมือไม่ดีเอง ยังจะมีหน้ามาว่าเพื่อน”
“รอบหน้าไม่พลาดแน่” ยูฮายักไหล่

 
“ยังจะมีรอบหน้าอีกเหรอ?”
เป็นอีกครั้งที่นายองและมินกยองส่งเสียงหัวเราะออกมาพร้อมกัน ยูฮาโวยวายอะไรสักอย่างทว่ามินกยองจับใจความไม่ได้ มีเพียงใบหน้านิ่งของเยบินที่เรียกความสนใจของมินกยองได้ในตอนนี้

“เยบิน เป็นอะไรหรือเปล่า?” มินกยองเดินไปใกล้คนตัวเล็ก “ไม่สบายเหรอ?”
คนตัวเล็กสะดุ้งเล็กน้อยยามมือเรียวแตะสัมผัสลงที่หน้าผากตัวเอง ร่างสูงเลิกคิ้วแปลกใจยามเห็นแก้มใสขึ้นสีกว่าเดิมเล็กน้อย จะว่าไปเยบินหน้าแดงๆมาตั้งแต่ตอนมินกยองกลับมาแล้ว นั่นคงไม่แปลกที่ร่างสูงจะคิดไปว่าเยบินนั้นไม่สบายไข้ขึ้นอะไรแบบนั้น

“เปล่าค่ะ”
คำตอบของเยบินทำให้นายองที่หันมาฟัง โล่งใจและหันกลับไปทำอาหารต่อได้ ทว่าคนถามกลับไม่เชื่อในคำตอบสักเท่าไหร่
“แน่นะ” ก่อนจะวัดไข้น้องอีกรอบด้วยสองมือยาวของตัวเอง แต่แทนที่จะอังหน้าผากเหมือนทีแรก กลับเป็นโอบมือของตัวเองรอบคอคนตัวเล็กไว้แทน ใบหน้าสวยขึ้นสีเป็นมะเขือเทศสุกปลั่ง เยบินดึงมือพี่ออกด้วยความหงุดหงิด

“เซ้าซี้อยู่นั่นแหละ เค้าไม่ช่วยทำอาหารแล้ว ไปทำเองเลยไป”
ว่าจบเยบินก็จ้ำอ้าวหนีไป มินกยองขมวดคิ้วด้วยความงุนงงเล็กน้อย ก่อนจะคลี่ยิ้มออกมาเมื่อสมองประมวลผลอะไรบางอย่างออก เยบินหนีไปนั่งกับยูฮา ก่อนจะทิ้งตัวซบพี่ผมสั้นเพื่อซ่อนใบหน้าของตัวเองจากอีกคนที่ยืนอยู่ไม่ไกล ยูฮาซึ่งเคยชินกับความขี้อ้อนของเยบินจึงไม่ได้แปลกใจอะไรที่จู่ๆน้องเดินมานั่งซบไหล่พลางกอดเอวตัวเอง

“อะไรเหม็นๆอ่ะ”  ยูฮาถามพลางทำจมูกฟุดฟิดประกอบท่าทาง ไม่ต้องรอเฉลยมินกยองแทบจะขว้างปาตะหลิวในมือมาใส่เพื่อน
“หัวเน่าแล้วมินกยอง น้องไม่สนใจ”

เสียงหัวเราะเอาคืนของยูฮาดังเป็นสองเท่าของที่โดนเย้ยเมื่อก่อนหน้า

“เยบินอ่ะ” เสียงตัดพ้อดังมาจากคนตัวสูงที่ถือตะหลิวอยู่ ใบหน้าคมยิ่งยุ่งหนักเมื่อเยบินเปลี่ยนจากโอบเอวมาโอบรอบคอยูฮาเพื่อนรักของตัวเองแทน “ลุกมาช่วยทำเลยยูฮา อย่าอู้” เมื่อพูดไปเยบินก็ไม่หยุดนัวเนียคนผมสั้นที่ส่งสีหน้ากวนประสาทกันมาให้ จึงหันไปแหวใส่เพื่อนแทน

---

 
 
“ขอตัวก่อนนะคะ อ้อ พี่นายองวางจานไว้เลย เดี๋ยวฉันล้างให้เองนะคะ”
เยบินว่าก่อนจะลุกออกจากโต๊ะทานอาหารไป นายองพยักหน้ารับ ส่วนยูฮาชูนิ้วโอเคไปให้ ส่วนคยอลคยองกับอึนอูก็หลุดไปอยู่โลกส่วนตัวเรียบร้อย ไม่รู้จะอะไรนักหน้ากับนมแก้วนั้นผลัดกันดื่มไปหัวเราะไปอยู่นั่น มีเพียงมินกยองที่ยังติดใจท่าทางของคนตัวเล็ก ยูฮาเห็นเพื่อนเอาแต่มองตามรุ่นน้องผมสีอ่อนไปก็สะกิดก่อนจะกระซิบ
“ตามไปดูทีซิ” 

ยูฮาพยักเพยิดไปทางห้องของมินกยองที่เยบินเพิ่งเปิดประตูเข้าไป “น้องงอนแกชัวร์”
“เรื่องอะไรอ่ะ”




สุดท้ายมินกยองก็ตามอีกคนเข้ามาในห้องของตัวเองจนได้ ขายาวค่อยๆย่องหาตัวเองเข้าใกล้คนที่นอนคว่าหน้าบนเตียง ไม่รู้เหมือนกันว่าเยบินงอนอะไรตน เพราะก่อนจะออกไปข้างนอกมินกยองก็ชวนน้องแล้ว แถมเรายังคุยกันๆดีอยู่เลย แต่พอกลับมาแล้วเจอแบบนี้มินกยองก็ไปไม่เป็นเหมือนกัน

“เห้อ ง่วงนอนจัง” 

เยบินหันขวับมามองพี่ตัวสูงที่ทิ้งตัวบนเตียงข้างกัน ร่างเล็กเอาตุ๊กตาที่กอดอยู่มาวางคั่นกลาง ตุ๊กตาของมินกยองที่ได้มาจากแฟนไซน์งานหนึ่งซึ่งใหญ่พอจะบังหน้าเราสองคนได้พอดี
“คิดว่าน่ารักเหรอ”
เยบินค่อนขอดคนที่ค่อยๆโผล่ใบหน้าพ้นเจ้าตุ๊กตาตัวโตมามองกัน มินกยองยิ้มอย่างอ่อนใจพลางผลักมันให้พ้นสายตา
“น่ารักสิ”
“ไม่ต้องมายิ้ม พี่ง่วงก็นอนเถอะ” 

มินกยองหุบยิ้มแทบไม่ทันเมื่อจู่ๆเยบินก็ลุกขึ้นก่อนจะข้ามตัวเองลงจากเตียงไป

“เดี๋ยวๆ…
ยังไม่บอกเลยว่างอนอะไรพี่”

“ไม่ได้งอนค่ะ”
ร่างเล็กหยุดเดินก่อนจะประตูห้อง ข้อมือเล็กถูกรั้งไว้ก่อนตัวจะโดนหมุนกลับมาโดยอีกคน
“ไม่งอนแล้วทำไมไม่คุยเล่า”
คนตัวเล็กพ่นลมหายใจอย่างขัดใจเมื่อโดนรั้งเอวให้เข้ามาใกล้ มินกยองประสานนิ้วของตัวเองไว้ด้านหลังของเยบิน
“เป็นอะไรไหนบอกพี่”
“…”
“ไม่งอนแล้วเป็นอะไร?”
เยบินก้มหน้างุดไม่กล้าสบสายตา มินกยองจึงลดใบหน้าลงไปมองใบหน้าขึ้นสีของอีกคน น้องเบือนหน้าไปทางไหน มินกยองก็ไล่ตามไปทุกทิศทาง จนในที่สุดเหมือนคนตัวเล็กจนมุม รวบรวมความกล้าเงยหน้ามามองกันได้ในที่สุด


“ฉัน..” มินกยองแทบจะกลั้นหายใจรออีกคนเค้นคำพูดออกมา



“ขอลองจูบพี่ได้ไหมคะ” 



มินกยองสบสายตาน้องนิ่ง เห็นแววตาสั่นไหวเล็กน้อยคล้ายกำลังประหม่าหรือสบสันของเด็กน้อยตรงหน้า หากว่าตนคือพี่ที่เยบินไว้ใจที่สุด เยบินก็เป็นน้องที่มินกยองถูกใจอันดับหนึ่ง เช่นนั้นเธอจึงดีใจที่เยบินเลือกไม่ผิดคน

มินกยองจะสอนน้องเอง…

 

“แต่พี่ไม่อยากอ่ะ” แต่ก่อนจะสอน มินกยองแค่อยากแกล้งอีกคนต่ออีกสักหน่อย

จากสายตาประหม่าแปรเปลี่ยนเป็นความไม่พอใจ 

เยบินออกแรงดันตัวอีกคน ทว่าสู้แรงคนตัวโตตัวกว่าไม่ได้
“งั้นก็ปล่อยเค้า”



“ไม่อยาก… แต่ลองดูก็ได้”

ว่าจบริมฝีปากแดงสดก็ประทับลงที่ตำแหน่งเดียวกันของน้อง พอเห็นเยบินยืนนิ่งตัวแข็งทื่อในอ้อมกอดคนตัวโตก็หัวเราะในลำคอ คนโดนจูบจึงพยายามดันคนพี่ออกอีกรอบ “ไม่ขำแล้วๆ” 

นิ้วเรียวปาดตรงมุมปากน้องก่อนจะประทับจูบอีกรอบ คราวนี้ไม่ใช่แค่แตะ ทว่าคลึงเบาๆที่ริมฝีปากนุ่มนิ่มของคนตัวเล็ก สัมผัสร้อนทำเยบินรู้สึกแข้งขาไร้เรี่ยวแรงขึ้นมาเฉยๆ เปลือกตาปิดลงในตอนที่คนพี่เริ่มสนุกกับการไล่ต้อนอีกคนด้วยการงับตรงริมฝีปากล่าง ปากเล็กเผยอเล็กน้อยอย่างน่ารัก เสียงดูดดุนดังขึ้นกระตุ้นความร้อนวูบวาบในทั่วร่างกาย ขนลุกซู่โดยอัตโนมัติ

“ยืนแล้วเมื่อยเนอะ ไปที่เตียงดีกว่า”

มินกยองอาศัยจังหวะที่เยบินกำลังพยายามเรียกสติของตัวเองคืนมาอยู่ ดันอีกคนถอยหลังไปด้วยริมฝีปากของตัวเอง ทันทีที่แผ่นหลังสัมผัสกับเตียงนุ่ม มินกยองก็ทาบตัวตามลงมาทันที ริมฝีปากเราแยกจากกันชั่วขณะ เยบินลืมตาขึ้นมามองคนข้างบนด้วยสายตาหวานเชื่อม

ดูท่าทางกระต่ายน้อยจะติดกับดักเข้าให้แล้ว…

 

มินกยองก้มมองอีกคนด้วยรอยยิ้มหวานจับใจ ลิ้นร้อนถูกส่งออกมาเลียริมฝีปากตัวเอง จังหวะเดียวกับที่นิ้วเล็กของเยบินถูกเจ้าตัวยกขึ้นมาคลึงริมผีปากของคนพี่เล่นพอดี ใบหน้าที่แดงจัดอยู่แล้วยิ่งเห่อร้อนมากกว่าเดิม

“ติดใจแล้วใช่มั้ย?” 


เยบินกระพริบตาถี่ๆ ก่อนจะมองสายตาที่แสนจะเจ้าเล่ห์ของคนข้างบนแล้วจึงได้สติ
“ไม่! พี่ลุกเลยนะ เค้าจะไปล้างจานแล้ว”
“จะมาล้างจานอะไรตอนนี้ล่ะ”
มือยาวคว้าเรียวนิ้วของน้องขึ้นมา ก่อนจะจรดที่ริมฝีปากตัวเองเพื่อให้น้องคลึงเล่นอีกรอบ

“ติดใจแล้ว ถูกมั้ย?” 

เห็นน้องเม้มปากไม่ตอบ มินกยองจึงคิดวิธีง้างปากอีกคนในใจ ว่าแล้วจึงแตะริมฝีปากลงไปอีกรอบ ผละออกมาก่อนจะเปลี่ยนเป้าหมายเป็นพวงแก้มใส ไล้มันด้วยปลายจมูกโด่งของตัวเองก่อนจะไปจบที่ใบหูเล็ก พ่นลมออกมาเบาๆก่อนจะงับด้วยริมฝีปากต่อ

“ฮื่ออ” แม้จะยังเม้มปากอยู่ ทว่าเยบินกลับเผลอหลุดเสียงออกจากลำคอให้คนเจ้าเล่ห์ได้ยินจนได้ คนขี้แกล้งยิ่งได้ใจ มินกยองเลื่อนใบหน้ามาสบสายตาคนน้องอีกรอบ ขณะที่มือซนก็เลื่อนหายไปในชายเสื้อยืดของคนตัวเล็ก เยบินในตอนนี้ที่สิ้นเรี่ยวแรงจะต้านทานได้แต่ปรือตามองคนพี่ ซึ่งมินกยองมองว่ามันน่ารักมากเกินจะทัดทานเช่นกัน



“ลองจูบไปแล้ว อยากลองอะไรมากกว่านี้ไหม?” 

====================================================================== 
ฮื่ออออออออออ คนแต่งน็อคไปแล้วค่ะ
แต่งอะไรแบบนี้ครั้งแรกแล้วแบบ ฟฟฟฟฟฟ
พอเห็นโมเม้น เจี๋ยหมวย คีสแก้มแบบเกือบโดนปากกัน แล้วอดแต่งอะไรใจบาปแบบนี้ไม่ได้ค่ะ
เขินจังงงง 55
#ฟิคลองจูบ

SF บิ้นกยอง กำลังจะมาในเร็วๆนี้ค่ะ ><